Wspólnota Żywego Różańca

Nazwa różaniec pochodzi od łacińskiego słowa rosa (roza) ? róża; rosarium (rozarium) ? ogród różany; w łacinie kościelnej rosarium = różaniec.

Jak róża jest królową kwiatów, tak Różaniec Święty jest różą, pierwszą wśród praktyk pobożnych. Forma i metoda według których jest odmawiany Różaniec Święty wywodzi się z Kościoła i zostały w XIII wieku cudownie podane przez Najświętszą Maryję Pannę ? Dziewicę św. Dominikowi (1170-1221).

Za czasów św. Dominika świat pogrążony był w herezji, uderzając z nieznaną dotąd siłą w Kościół, który stanął przed widmem schizmy. Wtedy to św. Dominik prosił Niebo o jakąś skuteczną broń, zwalczającą odstępstwo. Po trzech dniach i nocach wielkiej i nieustannej modlitwy, pokuty i biczowania się, objawiła się jemu Matka Boża przekazując w darze Święty Różaniec i powiedziała ?(?) jeżeli więc ty chcesz zdobyć dla Boga zatwardziałe serca, odmawiaj mój Psełtarz (Psełtarz ? praktyka odmawiania 150 Zdrowaś Maryjo na wzór 150 Psalmów. Tę formę modlitwy nazwano także Psałterzem Najświętszej Maryi Panny, czyli Różańcem).

Św. Dominik oddał się z wielką gorliwością szerzeniu modlitwy Różańca Świętego, aby zniszczyć grzech oraz nawrócić grzeszników i heretyków.

W historii Różańca Świętego, oprócz św. Dominika, odznaczyły się jeszcze inne wielkie postacie, między innymi:

? Błogosławiony Alan de Rupe (1428-1475), założył Bractwo Różańcowe i przyczynił się do utrwalenia podziału tajemnic zbawienia na trzy części: radosne, bolesne i chwalebne.

Każda z części składa się z 50 Zdrowaś Maryjo tj. pięciu tajemnic, a każda tajemnica to ?dziesiątka? Różańca, rozpoczynająca się od modlitwy Ojcze Nasz.

Do 2002 r. w czasie tej modlitwy rozważano piętnaście tajemnic z życia Pana Jezusa i Jego Matki Maryi (w 2002 r. bł. Jan Paweł II poszerzył modlitwę różańcową, dodając ?tajemnice światła?).

PODZIAŁ RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO DO ROKU 2002:

Część pierwsza ? tajemnice radosne

Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
Nawiedzenie świętej Elżbiety
Narodzenie Pana Jezusa
Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni
Część druga ? tajemnice bolesne

Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu
Biczowanie Pana Jezusa
Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
Pan Jezus dźwiga Krzyż na Kalwarię
5.Śmierć Pana Jezusa na Krzyżu

Część trzecia ? tajemnice chwalebne

Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa
Wniebowstąpienie Pana Jezusa
Zesłanie Ducha Świętego
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
Ukoronowanie Matki Bożej na Królową Nieba i Ziemi
? Św. Ludwik Maria de Monfort (1673-1716), był wielkim misjonarzem nabożeństwa do Różańca Świętego. Kontynuował jego rozwój przez przykład, pisma, dzieła i przepowiadanie. Najbardziej znane dzieła Monforta to: ?Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny Dziewicy? i ?Przedziwny sekret Różańca Świętego?.

Od XVII wieku po każdej dziesiątce zaczęto odmawiać Chwała Ojcu ?

? Sługa Boża Paulina Jaricot (1799-1862), w 1826 r. w Lyonie zainicjowała wspólnotową formę modlitwy różańcowej ?ŻYWY RÓŻANIEC?, organizując tzw. ?RÓŻE? tj. 15 osób, które zobowiązały się codziennie odmawiać Ojcze nasz i 10 Zdrowaś Maryjo, rozważając jedną tajemnicę z życia Pana Jezusa i Jego Najświętszej Matki. Założone przez nią Stowarzyszenie Żywego Różańca zatwierdził Papież Grzegorz XVI Konstytucją ?BENEDICTINES DOMINO? w 1832 r.

W Polsce praktyka ?ŻYWEGO RÓŻAŃCA? stała się znana pod koniec XIX wieku.

Oprócz Papieża Grzegorza XVI (1831-1846), do rozwoju modlitwy różańcowej przyczyniło się stanowisko wielu innych papieży, którzy w ciągu ostatnich 150 lat napisali 20 Encyklik o Różańcu Świętym. Pierwsze dokumenty polecające Różaniec Święty wydał Papież SYKSTUS IV (1487) oraz PIUS V (1569 i 1571) który zachęcał i polecał, aby chrześcijanie odmawiali Różaniec w czasach szerzenia się herezji, najazdów Turków.

Zwycięstwo pod Lepanto 7.X.1571 r. wiązał On z modlitwą różańcową, ustanawiając 7 października świętem Najświętszej Maryi Panny Różańcowej.

Papież Leon XIII (1878-1903) polecił, aby we wszystkich kościołach parafialnych przez cały październik odmawiano Różaniec Święty. On też dodał do Litanii Loretańskiej wezwanie (?Królowo Różańca Świętego?).

W czasach nam współczesnych Papież Św. Jan Paweł II (1978-2005) na czas od października 2002 r. do października 2003 r. ogłosił w Kościele ROK RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO i skierował List apostolski ?ROSARIUM VIRGINIS MARIAE? do biskupów, duchowieństwa i wiernych o Różańcu Świętym ? Watykan 16.X.2002 r.

W tym dokumencie Papież ?poszerzył? modlitwę różańcową, dodając ?TAJEMNICE ŚWIATŁA?:

Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
Wesele w Kanie Galilejskiej
Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
Przemienienie Pańskie na górze Tabor
Ustanowienie Eucharystii


W zakończeniu Listu bł. Jan Paweł II nazywa Różaniec ?skarbem? który trzeba odkryć i gorąco zachęca wszystkich: ?Weźcie znów ufnie do rąk koronkę różańca, odkrywając ją na nowo w świetle Pisma Świętego, w harmonii z liturgią, w kontekście codziennego życia. Oby ten mój apel nie popadł w zapomnienie niewysłuchany!?.

W historii modlitwy różańcowej szczególnie należy pamiętać o najważniejszym apelu, żądaniu samej Matki Bożej Fatimskiej z roku 1917, która objawiła się trójce dzieci: Hiacyncie, Franciszkowi i Łucji i przez nie wzywała wszystkich wierzących do ?codziennego odmawiania Różańca Świętego i pokuty w intencjach nawrócenia grzeszników i o pokój na świecie?.

Objawienia w Fatimie trwały od 13 maja do 13 października 1917 r. Podczas tych objawień Matka Boża nauczyła dzieci modlitwy, którą należy odmawiać po zakończeniu każdej ?dziesiątki? Zdrowaś Maryjo i doksologii Chwała Ojcu ?:?O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba, zwłaszcza te, które najbardziej potrzebują Twego miłosierdzia?.

Podczas ostatniego objawienia, Matka Boża powiedziała dzieciom, że jest ?Królową Różańca Świętego? i przyszła nakłonić ludzkość do nawrócenia, gdyż odejście od Chrystusa staje się przyczyną nieszczęść i nowych wojen. Wskazała na modlitwę różańcową jako jeden z najważniejszych i skutecznych środków do nawrócenia ludu do Boga.

PODZIAŁ RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO OD ROKU 2002:

CZĘŚĆ I ? RADOSNA odmawiamy w poniedziałki i soboty;

CZĘŚĆ II ? ŚWIATŁA odmawiamy w czwartki;

CZĘŚĆ III ? BOLESNA odmawiamy we wtorki i piątki;

CZĘŚĆ IV ? CHWALEBNA odmawiamy w środy i niedziele.

ŻYWY RÓŻANIEC
Żywy Różaniec jest wspólnotą osób, które w duchu odpowiedzialności za Kościół i świat, w wielkiej prostocie otaczają modlitewną opieką tych, którzy najbardziej jej potrzebują i są wskazani zwłaszcza w Papieskich Intencjach Apostolskich modlitwy.

Każda osoba ze wspólnoty zobowiązuje się do codziennego rozważania jednej tajemnicy różańcowej i odmawiania ?dziesiątki? Różańca Świętego, która jej została na dany miesiąc przydzielona przez zelatorkę/zelatora. Choć każda osoba modli się jedną tajemnicą, to w łączności z innymi tworzy więź wspólnotowej modlitwy i ma udział w odmawianiu całego Różańca Świętego tj. 20 tajemnic z życia Jezusa Chrystusa i Jego Najświętszej Matki w podjętych intencjach.

Podstawową jednostką ?Żywego Różańca? jest wspólnota dwudziestu osób, zwana ?Kołem? lub ?Różą?. Na czele Koła (Róży) stoi zelatorka/zelator wyłoniony według miejscowej tradycji.

Dla podkreślenia wspólnoty modlitwy, członkowie ?Żywego różańca?, przynajmniej raz w miesiącu zbierają się na wspólną modlitwę i zmianę tajemnic.

W każdej parafii ?Żywy Różaniec? podlega władzy proboszcza, który sprawuje ją osobiście lub przez wyznaczonego kapłana.

Do ?Żywego Różańca? może należeć każdy ochrzczony, który tego prawa nie został pozbawiony przez prawo Kościelne.

Osoby chętne, przynależność do tej wspólnoty składają przez wyrażenie swej decyzji wobec zelatorki/zelatora, lub proboszcza albo wyznaczonego kapłana.


Opiekun duchowy wspólnoty ?Żywego Różańca? troszczy się o :

prawdziwego ducha modlitwy we wspólnocie;
podaje główne intencje modlitw na dany miesiąc, czyli Papieską Intencję Ogólną i Papieską Intencję Misyjną oraz intencje parafialne lub intencje różne za Ojczyznę, Kościół i świat;
modli się z całą wspólnotą w podanych intencjach, rozważając jedną wybraną tajemnicę Różańca Świętego;
wyznacza inne zadania dla dobra całej parafii i wspólnoty ?Żywego Różańca?;
utrzymuje stały kontakt z zelatorkami ?Róż? i członkami ?Róż?.
Zelatorki stoją na czele każdej ?Róży? i są wyłonione według tradycji parafialnej.

Tradycją w naszej parafii jest to, że dorosłe osoby ochrzczone i systematycznie uczestniczące w życiu sakramentalnym Kościoła, które zebrały i zachęciły dwadzieścia osób ochrzczonych (też uczestniczących w życiu sakramentalnym Kościoła) do dobrowolnej przynależności do ?Żywego Różańca?, zostały zelatorkami zebranych osób, czyli ?Róży?.

Zadania zelatorek:

zgłaszają powstanie nowej ?Róży? ks. proboszczowi lub opiekunowi duchowemu wspólnoty;
czuwają nad pełnym składem ?Róż?, a w razie śmierci lub odejścia członka pozyskują nowego;
na spotkaniach miesięcznych wymieniają tajemnice różańcowe między poszczególnymi członkami ?Róży?;
zbierają dobrowolne składki na Msze Święte i na inne cele;
składki przekazują skarbnikowi całej wspólnoty ?Żywego Różańca? ;
utrzymują stały kontakt z zelatorkami innych ?Róż? i z wyłonioną pośród zelatorek koordynatorką wszystkich ?Róż?, która współpracuje z ks. proboszczem i opiekunem duchowym wspólnoty w różnych zadaniach powierzonych, dla dobra parafii i całej wspólnoty Żywego Różańca Świętego;
modlą się za żywych i zmarłych członków ?Róży?, a w razie śmierci zamawiają Msze Święte w ich intencji, w porozumieniu ze skarbnikiem całej wspólnoty ?Żywego Różańca?.